20 Aralık 2008 Cumartesi

Bir Takım Şeyler

Çalışıyorum. Gerçekten, şimdilerde ciddi ciddi çalışıyorum. Kapanıyorum.. Deniyorum, okuyorum, çiziyorum. Sokaklara çıkıyorum. Bariz bir adanmışlık var üzerimde. Tiyatro hariç hiçbir şeyle uğraşmıyorum.. Eşle dostla iki kelam edecek vaktim yok. Bütün boş vakitlerimde oyun izliyorum. Dolu vakitlerim okul ve provalar. Hayatım garip bir düzene girdi. Düzensiz biraz. Ama olduğu gibi iyi, dağnık ama düzenli. Odam gibi. Neyin nerede olduğunu biliyorum. Ama muntazam değil. Bu sebeptendir ki kendimdeyim. Kafamı dağıtacak hiçbir şey yok. Bazen durup soluk aldığımda bir robota mı dönüşüyorum diye soruyorum. Ama hayır, hiçbir şeye dönüştüğüm yok. Hayatımın en sağlıklı günlerini yaşıyorum. Erken yatıyorum, erken kalkıyorum. Okuyorum, izliyorum. Şimdi yapmam gerekeni yapıyorum. Kimseyle görüşemiyorum. Bundan çok şikayetçi değilim. Kafamı dağıtacak hiçbir şey istemiyorum. İnsanlar ve onların durumlarıyla bir süre ilgilenmek istemiyorum. Kendi kendimeyim. Gittiğim oyunlara da tek gidiyorum. Sonra dönüyorum, yazıp çiziyorum. Ha bir de çok vaktim varmış gibi resim yapmaya başladım.. Bu yüzden az yazıyorum belki.. Resim yaparak rahatlıyorum. Rahatlayacak bir durum yok gerçi, eğleniyorum diyelim...
Uzun bir zaman sonra ilk kez yapmam gereken şeyleri yaptığımın farkındayım. Farkında olduğum durum bir süre daha böyle olmam gerektiğini söylüyor. Bak mutluluk burda diyor kaçma, dağılma, çoğalma...
Kendimle, kendi kendime barışmayı öğrendim. Savaşı bitirdim içimde. Şimdilik belki. Sadece mutlu olmaya çalışıyorum. Ve zaman geçtikçe beni başka hiçbir şeyin mutlu edemeyeceğini öğreniyorum. Daha fazla belki.. Daha fazla mutlu edemez beni hiçbir şey.. İnsanlar beni daha mutlu edemez. Hayatım bir düzen içinde.. Dağınık, uykusuz, vakitsiz bir düzen. Ama düzen...
Zamana boyun eğmeyi öğrendim. Basit hayatımı abartmamam gerektiğini öğrendim.. Karmaşadan uzak duruyorum. Sessiz sessiz ilerlediğimi hissediyorum. Yolumu biliyorum. Hayattan sadece başarı istiyorum.
Hayatı bir fotograf karesine sığdırmaktansa uzun uzun filmler çekiyorum kafamda. Sonu güzel bitiyor. Ortalıkta görünmüyorum. Saklanıyorum. Az ses çıkarıyorum... Beni başkaları konuşuyor. Evet bunu seviyorum. Egomu okşuyorum. Güçleniyorum.
fotograf: E. Nida Dinçtürk

3 yorum:

Boskafa dedi ki...

Hayatını düzene sokman güzel bir şey,ama dikkat et ''benliği''ni kaybetme...Başkalaşma...

Primarima dedi ki...

Ne güzel...ama fazlada yormayın kendinizi bi bakmışsınız piliniz bitiyor bir gün .o canııım düzen kaybolur yavasdan yavasdan, herşey daha güzel olsun inşallah:)

Oly Art dedi ki...

Durdum.. Sağa sola bakıyorum şimdi. Pilimi boşa harcamıyorum.
çok sevgi :)