20 Ağustos 2008 Çarşamba

Şiirlerini okudum bütün akşam. Tek tek düşündüm kelimeleri. Satır aralarında seni aradım. Düşündüm uzun uzun. Özlediğimi farkettim. Fotograflarına baktım...
Başkalarına yazdığın şiirleri okudum. Aşklarını okudum en fazla. Yalnızlığını da. Hepsini okudum hiç sıkılmadan. Özlediğimi farkettim.
Başkalarıyla konuştum seni. Anlamaya çalıştılar veya anlıyormuş gibi görünmeye. Kızdı bazısı... Onlar anlıyormuş gibi de görünmeye çalışmadı. Anlamadılar hiç.
Beni bir tek sen anlarsın zaten. Şiirlerin de öyle yazıyor.
Bu aralar biraz daha zor herşey. Biraz daha karışık. Biraz daha anlamsız.
Bu sabah sustum ben. Bugün hiç konuşmadım. Şiirlerini okudum. Yine anladım. Ağladım hatta belki.
Bugün nedenleri hiç düşünmedim. Bugün hiç soru sormadım. Nedensizce andım seni... Hiç birşeyin sorgusunu yapmadan. Bugün özledim... Bugün çok özledim. Kimle olduğunu düşünmedim bugün. Ne yaptığını, neler hissettiğini. Neler yapabileceğini düşünmedim hiç. Bugün uyandım ve özledim. Şiirlerini okudum sonra. Hepsini tek tek.