8 Nisan 2009 Çarşamba

Bahar'la


Önce elini vermiş insanlara, sonra kaptırmış kolunu boydan boya, çocuk. Şimdi temizlemeye çalışmakta kaderin kirlerini, hayatın potlarını. Şimdi derin bir nefes alıp geri vermekte. İnsanları itmekte hızla. Küçüldükçe küçülmekte çapı. Büyüdükçe büyümekte kalbi. Çapı da kalbi de sadece birinde çocuğun. Kendi aşkının tam içinde. Zaman ise sallanıp gitmekte yolunda. O zaman yelkenler fora.

Küçülürse bir gün çocuk.
O zaman kapar gözlerini zamana.
Hayat akıp giderken,
Tepe taklak bir pupa.
O zaman seyre dalar
Hem aşkına hem gün batımına.

Sessizlik de dinlenirmiş. En çok bunu öğrendim geçen zamanla. Hayatın kalp atışlarını dinliyorum. Tık tık atıyor zaman. Koşmalı mıyım peşinden diye düşünmüyorum. Ne kadar yorgun olsa da bedenim, hayallerim ardımdan tatlı bir rüzgar gibi iteliyor beni.
Yarın güzel. En güzeli yarın hatta.
Geçip giderken içimden bahar, öğrendim ki; her duygunun bir sesi vardı; umut büyülü bir şarkıydı. Ve öğrendim ki her insan bir mucizeydi, hayatta her şey olası...

Fotograf: Kayısı Çiçekleri.