15 Ekim 2008 Çarşamba

Yokuz |15.10


p.s: birileri gerçekten "yokluğu" hakediyor çoğu zaman. biz de onların olmadığı yerlerde varoluyoruz. yürüdüğümüz yollar ve aklımızdan geçenler aynı. sahte bir varlıktansa "yok" olanı tercih ediyoruz. onların sahte varlıklarının içindeki kocaman kocaman "yoklara" bakarak... kimi zaman gülerek hatta.
Nokta.

Başkalar

Nasıl da değişiyor hayat bir anda. Yoksa değişmiyor da değiştiğine mi inanmak istiyorum. Bilmiyorum. Ama şimdi başka bir yere doğru akıp gidiyor hayat. Ben de çok ses çıkarmadan, oyunlar oynamadan izliyorum akıp giden hayatı. Zamanın ustaca yazılmış oyunlarının karşısında küçülüyorum. Figürasyonun ötesine geçemiyorum. Ama en güzeli de böyle şimdi. Hayat akıp giderken çok da karıştırmamak içi. İçine pek de girmemek güzel böyle durumlarda. Şimdi zaman bir başka geçiyor. Hayat çok da bilmediğim yollarda geziniyor. Karamsar karamsar bakmıyorum. Yerin dibinden görmüyorum olup biteni. Tam da ortasında duruyorum. Ama dokunmadan. Pürüz yaratmadan...
Başka akıyor zaman. Başka insan var şimdi. Başka arkadaşlar, başka işler. Başka şeylere gülüp duruyorum. Başka hayallerle doluyor beynim. Gökyüzü başka. Hergün geçtiğim yollar başka. Zaman bir başka şimdi. Hayat başka bir yere doğru akıp gidiyor.
Geçmişe bakmıyorum hiç. Güzelce paketledim, ve bağladım. Yapıştırdım sımsıkı. Benim için çok güzel içindeki. Geçmişe koyduğum şey benim için çok değerli. Ama o geçmiş. Dönüp bakmıyorum artık hiç. Dönmüyorum geriye. Alzheimer bir kahin rolü oynuyorum kendime. Yarına bakıyor gözlerim. Geçen her günü unutuyor şimdilik. Güzelce paketleyip kaldırıyor rafa. Arada açıp inceler nasılsa. Huyudur şaşmaz bundan.
Ve geride bırakılan unutulan değil çoğu zaman. Şimdi sadece geride bırakmak zorundayım. Çünkü biriken bazı şeyler azalmaz. Zamanla bütünleşir bedenle, önceliğini kaybeder günlük mecburiyetlerin içinde. Ama bitmez. Sizi bilmem, bende bitmiyor kolay kolay. Bitsin de istemem hiç. Öyle tertemiz kalsın paketimde. Bana kalsın, benim için kalsın. İnsan hayatta bir kez karşılaşabilir bununla. Yüzünü güldürmemesi değersiz kılmaz. Benim hayatımdaki en değerli şey paketimdeki. Geride bıraktıklarım. Ama şimdi gerideler. Açmıyorum hiç.
Başka başka hikayeler fısıldıyor şimdi kulağıma sokaklar. Hayatı başka yollarda, başka insanların ağzından dinliyorum. Zaman bir başka geçiyor.
Bir anda nasıl da değişiyor hayat. Ben nasıl da hayatın hala değişebileceğine inanacak kadar güçlüyüm. Şaşıyorum kendime. Gelip geçenlerin arasında durup izliyorum herşeyi. Ama hiç dokunmadan.

Bahar oldu aman
Al kese astım gül dalına
Adadım yarin adına
İki göz oda
Dağ yeşil, dallar yeşil
Uyandılar bayrama
Her gönül şen
Bir benim bahtım kara
Kokuyor buram buram
Fulyalar vakit tamam
Bir bana uğramadı
Bu bahar bayram
Ağlama hıdrellez
Ağlama be bana
Acı ektim yerine aşk yeşerecek,başka bahara
Ne yolu var ne izi
Tanıdık değil yüzü
Dileğim Allah’tan
Aşk sözün özü
Sevdiğim yok eşim yok
Ağardı bir gün daha
Ey benim şans yıldızım gülümse bana