29 Aralık 2008 Pazartesi

Değişmeyen Yeniler

Bembeyaz kar yağdı, ama insanlar hep aynıydı.. Kar bitecek bir zaman sonra, insanlar yine aynı kalacak. Bir yerde kalacağız hepimiz. Ama kar yağmaya devam edecek, sonra eriyip gidecek. Sonra yine yağacak.. Zaman hep gelip geçecek. Herşey geçip gidecek. Biz kalacağız sonra. Yine bizle kalacağız. Zaman zamanlığından asla vazgeçmeyecek. Geçip gidecek. Bir yıl daha bitecek. Yenisi gelecek. Hiçbir şey değişmeyecek ama... Biz biz olduğumuz sürece değişmeyecek.
Yeni yıldan hiçbir şey beklemiyorum ben şimdi.. Ellerim bir başkasının ellerinin içinde kayıp. Sıcacık. Bir huzur var ki içimde tarif edemem. Etmem de zaten, bırakalım tarifsiz kalsın.. Hep böyle kalsın.
Yeni bir yıl umurumda değil hiç.. Zamanın geçmesiyle hiçbir şey değişmez. Aynı mutluluklar tazelenir, aynı acılar şekil değiştirir. Replikleri değişir, dekor değişir ama aşk aynı aşktır, acı aynı acı.
Şimdi içinde olduğum şey değişmesin hiç.. Hava soğuk... Sımsıkı sarılıyorum içimdeki umuda.. Korkuyor muyum? Biraz.. Kapıyorum gözlerimi.. Zaman geçiyor, hiçbir şey değişmiyor.
Bambaşka bir yere gidiyor hayat. Mani olmuyorum. Zamanı daha önce hiç bu kadar dost bellemedim ben. Sonsuz bir barış imzalıyorum onla. Şimdi zaman benim için, benim istediğim gibi akıyor.. Değişmiyor ama hiçbir şey. Ben değişmedikçe değişmez hayat.. Ben çekip gitmedikçe durmaz dünya..
Seviyorum.
Zamanı, hayatı, onu, kendimi. Hiç utanmadan seviyorum hala. Değişmeyen herşeyi seviyorum. Öncesi bitti. Sonrasında sahne sırası.. Kostüm, makyaj, dekor, seyirci herşey hazır. Perdenin açılmasını bekliyordum. Açıldı...
Büyük bir alkış... Lokal ışık