28 Şubat 2009 Cumartesi

Başlık

Çimlere otursak birlikte. Islak olup olmadığı umurumuzda olmasa. Üşümesek. Ama Güneş tepemizde yakıp kavurmasa bizi. Bahar gelse, kayısı ağaçları çiçek açsa. Çok severim çiçek açmış kayısı ağaçlarını. Kayısıyı da. Çimlere otursak biz, zaman istediği gibi aksa. Telaşlarımız olmasa. Özlediğim dostları unutsam baharla beraber. Aklımda kalmasa iyi, kötü hiçbir şey. Özlemesem kimseyi ya da varlığına ihtiyaç duymasam. Kimse olmasa. Biz çimlerin üstüne otursak. Sonra zaman geçse istediği gibi.
Bahar gelse ve kayısı ağaçları çiçek açsa. Vapurda dışarda oturabilsek, atkılarımızı, berelerimizi almasak yanımıza. Üşengeç kış çekip gitse, üşümese ayak parmaklarımız. Okulların kapanmasına az kalsa, yaz ile ilgili planlar yapsak. İş baksak hatta. Para kazansak. Filmler izlesek. İstiklal'de paçalarımız çamurlanmadan yürüsek. Şehire biraz renk gelse. Sezon bitmeden görmek istediğimiz oyunları yakalamaya çalışsak.
Öylesine üzerime çöktü ki kış. Öylesi bir ölü toprak serpti ki; parmağımı bile oynatmak istemiyorum. Sabahtan akşama kadar battaniyenin altında film izliyorum. Bazen kitap okuyorum. Dışarı çıktığımda ise, her daim lanet ettiğim yaşadığım şehire biraz daha lanet ediyorum. Kalabalığa, çamura, trafiğe luzumsuz curcunaya. Hele bir de şimdi seçim otobüslerine. Topuna lanet ediyorum.
Sevmiyorum kışı. Hele bu şehirde hiç sevmiyorum. Bahar gelse Moda'da olsak. Kayalıklar ıslakken biz kuru olsak. Burnumuz üşümese.
Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Üzerimde tarifsiz bir tembellik var. Mutfağa gidip çay bile almıyorum. Çıkmıyorum odamdan. Bazen kütüphanemi dağıtıp geri diziyorum. Türlerine göre diziyorum bazen kitapları. Romanları, oyunları ayrı rafa. Sonra dağıtıp boyutlarına göre diziyorum. Sırf bir iş yaptığımı hissetmek için, kendimi kandırmak için.
Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Ama yine yapmam gereken çok şey var. Tanımam gereken çok insan, başlamam gereken çok iş. Hep var. Ama güç yok bende. Şevk yok, can sıkıntısı çok.
Bahar gelse, ısınsa havalar. Çimlere otursak beraber. Söz karınca olacağım. Çok çalışacağım.
Bir işe yaramalıyım. Nedenli veya nedensiz bir şey yapmalıyım. Nedenini sormadan uğraşmalıyım bir şeylerle. Bu yazıyı yazmamda hiçbir sebep olmadığı gibi. Belki de sırf yapmak için yapmalıyım. Başlık bile düşünemedim bu yazıya. "baharı bekleyen kumrular gibi" demek istedim. Dilim varmadı. Üzerimdeki ölü toprağını atmalıyım. Yapmalıyım,evet. Hemen yapmalıyım.