3 Ocak 2009 Cumartesi

Hayallerim Yalan Değil

Yalanlarımız var. Kimisi koskoca kimisi un ufak. Yalanlarımızla biz varız sonra. Bizim olduğumuz yerde yalanlarımız. Kendimize söylediğimiz, birbirimizi kandırdığımız. Yalan gülüşlerimiz var. Yalan gözyaşlarımız en yalandan yalan hayallerimiz var. Umudun olduğu her yerde yalan var. Yalanlarımızın içinde umudumuz. Kendimizi kandırmak zorunda olduğumuz anlar var. Geçtiğine inandığımız anlar ya da hiç bitmediğine inandığımız olaylar. Yalanlarımızla bir varız. Hayatımız koca bir yalan bazen. Bin ağızla binbir iş çeviriyoruz bazen. Evet, hatta bazen yapabildiğimiz en iyi şey bu.
Yalanlardan arındırılmış hayaller kurmak şimdi benim umudum. Hayallerimin gerçeklerimle eş değer olması benimkisi. Bunu istiyorum. Hayatımdaki tüm yalanları, kendimi kandırdığım, kendi kendime anlattığım masalları rafa kaldırıyorum.
Tek bir gerçek var şimdi; aşığım. Hem işime, hem ona. İkisi var şimdi ömür haritamda. İkisi de yalanlardan mahrum, hayallerle örülü dörtbir yanı. Tertemiz, dipdiri. Şimdi ikisi de her şeyim. Benim her şeyim kendimle savaşım, kafamı duvarlara vurduğum, hayatın içinde kaybolduğum, bile bile ladeslerin bekçisi, meselem; tiyatro. Benim her şeyim kendimi bulduğum, kendimle barıştığım, ruhumu paylaştığım, hayatımdaki herşeyi herkesi ortak ettiğim; aşkım.
Birbirinden bambaşka, birbirinden böylesine uzak iki şey benim her şeyim. Şuursuz bir dengeye oturdu hayatım. Yalanlardan dışarı, hayallerimin tam içinde.
Boşa geçen zaman, salya sümük yalnızlıklar, güvensizlikler, kandırmalar bitti. Bir nokta ki ömrüme konulmuş; tarifsiz.
Yalanlarımızı yalanlarımızın yanına yakışana emanet ettik. Hayallerimiz gerçeklerimiz kadar büyük, gerçeklerimiz kadar küçük..
Gerçekleştirebileceklerimiz ise; hayal edilemez.
Kış mı geldi yine? Rüzgarla yağmurun kardeşliği şahit hepsine... Dimdik, kudretli bir umut büyüyor içimde. Baharı hayal edemiyorum.. Bahar gerçek... Hayallerim de..
Aşk? Şimdi varlığı varlığım..