Eylül 7

Birileri var, birileri var. Bir de birileri var. Hepsi bu. En fazla bir de birileri. Bu kadar azlar. Ne güzeller, ne mutlular. Kıskanırım arada. Onlar gibi olmaya çalışırım. Teorik olarak ama. Pratiğe gelince iş yine kendim olurum. Dönüp dönüp kendim olurum ben. Ben bizzat kendimim. Deniyorum bazen, zorluyorum hatta ama olmuyor. Olmayacak da. Ben böyle güzelim...
Hala temiz aşklar var burda. Hala sevebilecek cesaret var. Hala ruh var bedende. Kovuyorum bazen. İçimdeki toplumsallık çıkıyor ortaya. Herkes gibi olmaya çalışıyorum. Başaramıyorum tabii. Herkes gibi olmaya çalıştığım zamanlarda ya gülüyorum anıra anıra, ya da ağlıyorum salya sümük. Hep bir şaşkınlık, hep bir uzaydan yarın gelecekmiş ifadesi beliriyor yüzümde. Birileri saf diyor bana, birileri temiz, birileri de salak. İşte en fazla birileri de onlar. Onlar onlar. Canımdır onlar. Böyle olmaya çalışmıyorum. Gidip hayatımı yaşamak için de kasmıyorum kendimi. Dönüp baktığımda hayatım bu diyorum kendime. Ben hayatımı böyle yaşıyorum. Öteki de güzel. Ama öteki onların. Onlar güzel. Ben de güzelim ama. Yere biraz yakın olabilirim. Yerçekimiyle aram fazla iyi olabilir. Ama olsun yirmi santim yukarda benim ayaklarım.
Hala hayallerim var. Hala bir yolum var belirsiz. Hala belirsizliklerim var. Belirsizliği seviyorum. Belirsizliğin olduğu yerlerde olasılıklar vardır, olasılıkların olduğu yerlerde umutlar. Umutlar güzel, yaşatır insanı. Fazla hayalperestsin diyor bazıları. Yeter artık saçmalama demenin kibarcası, biliyorum. Hayat o kadar kibar değil tabi. Ben de çok kibar sayılmam. Yaşanmıyor zaten öyle kibar kibar.
Hayat ümitlerle kolay değil. Hayat belirsizliğin olduğu her noktada kötü. Bazı belirginler, çoğu belirsizlikten daha kötü.
Belirsizlik güç verir bazen.
Onlar öyle demiyor. Birileri bana birşeyler diyor. Bazen kıskanıyor ve onlar gibi olmaya ruhumu askıda bırakmaya çalışıyorum. Henüz küçüksün büyüyeceksin diyorlar. Öyle büyünmüyor bilmiyorlar. Ben de bilmiyorum ama. Belirsiz benim hayatım. Dönem dönem gömsem de toprağa hala umudum var benim. Hala çıkacak bir yolum var. Hala sevdiğim insanlar var. Hala aşığım mesela. Belirsizlikler içinde.
Onlar sevmiyor bunu. Ben onları seviyorum. Hala toleranslıyım insanlara. Herkesin bir yolu var. Ben henüz çıkmadım o yola. Oyuncak tren rayları gibi dönüp dolaşıp aynı yere geliyorum. Dönüp dolaşıp, biraz araşıp içime dönüyorum. Döndüğümde gördüğüm manzara hep aynı. Benim hayatım böyle... Gidip hayatımı yaşamak gibi bir arzum yok. Ben hayatımı yaşıyorum... Ben hayatımı belirsizliklere bölüp hayat gücümü böyle besliyorum.
Hala aşk var, hala tertemiz kimi kalpler. Dünya herşeye rağmen güzel. Şimdilik böyle. İçime döndüm ben yine..