Bu Sefer Başka

İçimde bir hoşnutluk var. Uyuyamıyorum bir türlü. Direniyorum yine var gücümle. Aşık oldum ben. Ama bu sefer başka. Pek başka sayılmaz ama başka. İlk defa seviyorum galiba, aşık olmaktan biraz başkaymış. Daha özelmiş, daha kırılganmış, daha anlayışlıymış. İlk defa huzurlu hissediyorum kendimi. Onu çok sevdim. Ama o kadar hakediyor ki bu sevgiyi, hatta daha fazlasını. Daha çok cız ediyor içim böyle. Bir sebep bulamıyorum çünkü kendimi rahatlatmak için. Kızamıyorum hiç o'na, küfür etmiyorum. İçim öyle rahat ki...
En çok o'nu sevdim ben. Kaç kez daha aşık olurum bilmiyorum ama en çok o'nu sevdim. O kadar hakediyor ki bunu. Kırılganlığını sevdim ben o'nun, kırıcılığını. Hayatın içinde dans edişini, ölüme bu kadar yakın oluşunu. Çekip gidecek cesaretini. En çok dertlerini sevdim ama. Aşklarını. Savaşlarını, zaferlerini, bertaraf oluşunu. En çok o'nu sevdim. O kadar hakediyor ki.. Hiç kızmadım o'na, hep inandım. Herkesten fazla. Kendi iç hesaplaşmam o, farkında olmasa da. Ayakta duruşum, gücüm,en büyük zayıflığım. Uykusuzluğum şimdi o. Ama o kadar huzurlu ki içim. İlk defa hakedene emanet ettim ruhumu. Herkesten fazla hakedene. O'nu görmek o kadar korkutuyor ki beni. Öylesine huzur doluyorum ki. Çekip gitmesi parlatıyor gözlerimi, kıskanıyorum çok. En büyük kahramanım o benim... En büyük yenilgim. O kadar sevmişim ki o'nu farkında olmadan.. Bu kez bir başka işte. Huzur dolu içim.. Kimse bilmesin bu kez.. Ben savaşı kazandım, hep avcumda taşırım bundan sonra kahramanımı. Yaşarken, ölürken gün gelir o kadar cesur olup çekip giderken açarım avcumu. Gülümserim öyle..