29 Kasım 2008 Cumartesi

Haftadan Haftaya

Öylesine karışık bir on gün geçirdim ki. Yoğun bir haftanın sonunda oniki saat uyumaktan mıdır bilmiyorum ama şimdi hiçbir şey hissetmiyorum.. Geçen günler flu kafamda. Öylesine zor bir hafta geçirdim ki.. O kadar kendime getirdi ve o kadar kendimde olduğumu farkettim ki. Bu hafta kendimi farkettim. Tam da istediğim gibiymişim. Şimdi aynaya bakıyorum, yüzüm gözüm şişmiş uyumaktan. Gözlerim ufacık. Ama gördüğüm şey net, koşulsuz. Bu sabah kendimi çok sevdim. Koşulsuzlaşmaya başlamışım. Değişen veya değişmeyen herşeyle ben aynı kalmışım. Büyüdüğümü hissettim. Karakterimi öğrendim.. Yaşasın ki ben böyleyim. İyi veya kötü, eksik veya fazla. Böyleyim. Böyle iyiyim.
Bu hafta yeni sıfatlarım oldu; iki yüzlü, yalancı ve türevleri. Üç beş ay önce hönküre hönküre ağlayıp, kendimi anlatmaya, ispatlamaya çalışırdım. Ama şimdi hiç birini yapmadım. Güldüm geçtim öyle. İnsanların zavallılıklarına güldüm. Kendimle gurur duydum.. Büyümüşüm. Şaşırdım da kendime.. Her koşulda aynı kaldığıma şaşırdım. İnsanların benim hakkımda ne düşündüğünü çok önemserdim, artık önemsemiyormuşum. Kendimi öğrenmişim, kendimi bilmişim. Ki susmuşum. En sevdiğim susuşum oldu bu.. Bu hafta büyüdüğümü gördüm. Gülüp geçtim. İnsanları gördüm, derin bir iç çektim.
İki kişi yatmak istedi benle. Nedenini anlamaya çalışmadım pat diye düşen bu soruların. Belki kafamda bir soru işareti olabilirdi.. Düşünmedim bile.. Sevmediğimle sevişmedim.. Şimdi o koşulda da kendimi sevdim.. Öğrenmek istediklerimle öğrenmek istemediklerimi net olarak ayırmamı sevdim. Doğru veya yanlış bende kalanları sevdim.
Öğrendim... Bu hafta da çok şey öğrendim. Kendimi öğreneceğim, insanları, hayatı bileceğim başka haftalar da olacak biliyorum.. Ama ben öğrenmek isteyip istemediklerimi de biliyorum. Kendimi şimdilik biliyorum. Koşullar değiştikçe kendimi öğrenmeye devam edeceğim. Aynaya baktığımda gördüğüm şeyin ne kadar net olduğunu biliyorum. İnsanların bilip bilmemesine aldırış etmiyorum. Hayatımda değer sahibi olmayan insanları önemsemiyorum.
Hala eksikler var, yanlışlar var, cevabı olmayan sorular var. Olsun, onlar hep olmaya devam edecek. Ben kendimle olmaya kendi kendimle kalmaya devam edeceğim.
Kimseye güvenim yok. Bu güvensizlik bana zarar vermiyor ama. Güvensizliğim kötü birşey değil, kimsenin üzerine bırakmıyorum yükümü. Yükümü de seviyorum. Olanı ya da olmayanı seviyorum. Konuşarak tükenen aşk, susarak bitmez belki, ben de bunu deniyorum.
Kış gelince bir dinginlik çöktü üzerime... Evime kapanıp yazmak ve okumak istiyorum.. Sevdiğim şarkıları dinlemek istiyorum, sevdiğim insanları görmek istiyorum. Kendi kendimi bulmak istiyorum. Ama zamana baş kaldırarak değil, kendimle savaşarak. Her koşulda yavaş yavaş...

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Kendini ne kadar güzel anlatmışşın.
Söylediğin şeyleri ben de çok düşünüyorum.Ama gel gör ki yapamamışım.Demek ki büyümem için biraz daha vakit var.

Slm Nbr dedi ki...

Düşündüklerin banada doğru geliyor...En iyisi bu gibi...