zıp zıp

dinlendiğim ve çok sıkıldığım bir ev günümde odama yer yer bir sessizlik oturdu. beni biraz korkuttu. benim hayatımı bir koltuğa oturtmak için yeterince vaktim var mı?

Bir şeyin geçeceğini, biteceğini biliyorsun -hiçbir şey sonsuza kadar sürmez- ama buna inanmıyorsun. Hele bir de geçmesin, bitmesin istiyorsan. İnsan olmak bu atmosferde bu kadar zor olmamalı. Olmamalıydı.

Hıdırellez

Otuz Sekizinci Kural: ’Yaşadığım hayatı değiştirmeye, kendimi dönüştürmeye hazır mıyım?’ diye sormak için hiçbir zaman geç değil. Kaç yaşında olursak olalım, başımızdan ne geçmiş olursa olsun, tamamen yenilenmek mümkün.

Tek bir gün bile tıpatıp aynıysa yazık. Her an her nefeste yenilenmeli. Yepyeni bir yaşama doğmak için ölmeden önce ölmeli.

Bahar oldu aman

Al kese astım gül dalına

Adadım yarin adına

İki göz oda

Dağ yeşil, dallar yeşil

Uyandılar bayrama

Her gönül şen

Bir benim bahtım kara

Kokuyor buram buram

Fulyalar vakit tamam

Bir bana uğramadı

Bu bahar bayram

Ağlama hıdrellez

Ağlama be bana

Acı ektim yerine

Aşk yeşerecek

Başka bahara

Ağlama hıdrellez

Ağlama be bana

Acı ektim yerine

Aşk yeşerecek

Başka bahara

Ne yolu var ne izi

Tanıdık değil yüzü

Dileğim Allah’tan

Aşk sözün özü

Sevdiğim yok, eşim yok

Ağardı bir gün daha

Ey benim şans yıldızım

Gülümse bana

Ağlama hıdrellez

Ağlama be bana

Acı ektim yerine

Aşk yeşerecek

Başka bahara

Ağlama hıdrellez

Ağlama be bana

Acı ektim yerine

Aşk yeşerecek, yeşerecek

Başka bahara

Yeşerecek, başka bahara

Yeşerecek, başka bahara

Teşekkür etmem gereken çok şey var. Şükür etmem gereken çok şey var.. Dilek diledim. Hatta dilekler diledim.. Kendi ömür haritamda bilmediğim yollardan yürüyorum. Hiç bilmediğim sokaklarda geziyorum. Bazen bir yere çarpıp paramparça oluyorum. Sonra tekrar yürüyorum. Kendi içimde gezdiğimi biliyorum. Her çarptığımda yavaşlamam gerektiğini hatırlıyorum. Ve biliyorum bu ayağı topal zamanlar da boşuna değil. Pişeyim diye.. Pişeyim de kendi yollarımı kendim çizeyim diye. Çiğ kalmayayım diye. Bütün bunları biliyorum. Koşulsuz, nedensiz sevebildiğimi öğreniyorum. Güçle doluyorum. Sevmek sevmektir. İçim sakin.. Yeni.. yeni.. yeni..

Dileklerimi diledim. Hıdırellez bir kavuşma gecesi, ben hikayenin biraz bu kısmıyla ilgileniyorum. Umut var diyorum. Hep umut var. Teslim olduğumu görüyorum.

Hasta olsaydı onu görmeye gidebilirdim. elini tutardım, bana ne kadar üzgün olduğunu söylerdi ve biz yeniden birbirimizi çok severdik.

"Ruhumu, korkumu, kırgınlıklarımı; hükmeder gibi gördüğüm ama aslında hakkında hiçbir şey bilmediğim bir dünyayla savaşma yeteneğinden yoksun olduğumu görüyor. "